Κάσσης Κυριάκος του Δημ. [γενν. Πάλυρος Ακροταινάρου, 1946]

 

            [Αντιγράφουμε αποσπάσματα του βιογραφικού του, όπως το έχει καταγράψει ο ίδιος στο τέλος του βιβλίου του “Διακόσιοι Μανιάτες Λογογράφοι”]:

            «Γεννήθηκε το 1946 στον Πάλυρο του Ακροταινάρου, 8^ο παιδί κυνηγημένης δημοκρατικής οικογένειας. Ο πατέρας του αναγκάστηκε να φύγει στην Αθήνα, αποφεύγοντας να “μπλέξει” σε κομματικές – πολιτικές αντιπαραθέσεις στον εμφύλιο. Ο Κυριάκος […] το Γυμνάσιο τελείωσε στην Αθήνα χωρίς να αποκοπεί από την αρχαϊκή γενέτειρά του. Σπούδασε στη Νομική Αθηνών. Επίσης Σκηνοθεσία και Ζωγραφική (ζωγράφιζε ήδη “επαγγελματικά” από νεώτατος) […] Εργάστηκε στο Ιστορικό Λεξικό της Ακαδημίας (1970-73), αλλά λόγω της αντίθεσής του με τη δικτατορία απολύθηκε. Από τους πρωτοπόρους του φοιτητικού κινήματος (1967-74) τραυματίστηκε βαρύτατα στα γεγονότα της Νομικής (23.2.73) και στη συνέχεια από τους πρωτεργάτες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου (είναι ο αφηγητής στον δίσκο που κυκλοφόρησε “παράνομα”).  Συγκέντρωσε, από το 1961 ως το 1978 κ.ε,, τεράστιας έκτασης υλικό, που δημοσίευσε με δικά του έξοδα, αφού δεν ασχολούνταν τότε με την ελληνική παράδοση οι εκδότες. Τύπωσε με δαπάνες του δεκάδες τόμους. Έκανε δεκάδες ντοκυμανταίρ, καθώς και δίσκους τραγουδιών. Εργάστηκε στην συντήρηση τοιχογραφιών σε πολλές περιοχές της Ελλάδας (1976-80) και επιμελήθηκε δεκάδες εκδόσεις στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου εργάστηκε […] Έκανε δεκάδες διαλέξεις σε πολιτιστικούς χώρους της Αθήνας και επαρχίας (Καλαμάτα, Σπάρτη, Θεσσαλονίκη κ.λπ., συμμετείχε σε δεκάδες συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έδωσε δεκάδες συνεντεύξεις για πολιτιστικά θέματα στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ταξίδεψε από το 1967 ως το 1977 σε όλη την Ελλάδα και εργάστηκε σε πολλούς αρχαιολογικούς χώρους σαν συντηρητής (Άγιον Όρος, Δήλος, Σαντορίνη, Κρήτη, Θήβα, Μυστράς, Μάνη κ.λπ. κ.λπ.), καθώς και στο εξωτερικό που έμεινε κατά διαστήματα (Αίγυπτος 1976-77, Γαλλία –σεμινάριο συντήρησης αρχαιοτήτων 1977-78, Ιταλία, Πορτογαλία, Γερμανία – διαλέξεις στο Μόναχο για το έντυπο στα Βαλκάνια, Μόσχα κ.λπ.). Το 1993 και 1995 καλέστηκε από την ομογένεια στην Αυστραλία για σειρές διαλέξεων στα εκεί Πανεπιστήμια […] Από το 1980 ίδρυσε το Α.Λ.Λ.Ε.Α. (Αρχείο Λαϊκών Λογοτεχνημάτων, Εικονογραφιών και Αναγνωσμάτων) που περιλαμβάνει όλα τα ελληνικά λαϊκής υφής βιβλία και φυλλάδια (παιδικά, παραμύθια, Καραγκιόζη, κόμικς – εικονογραφημένα, ληστρικά κ.λπ. παραφιλολογικά και μη – αρχαιότερο “Αισώπειοοι Μύθοι” 1607 – με 100.000 έντυπα από το 1502 ως σήμερα) […] Το 1986 αυτόβουλα ζήτησε μετακίνηση στην Λακωνία, όπου εργάστηκε στην Λαϊκή Επιμόρφωση με έδρα την Αρεόπολη, όπου ίδρυσε τμήματα Ιστορίας, Λαογραφίας, Ζωγραφικής (δίδασκε ο ίδιος), Δημοτικών Χορών, Κεντητικής και Λιθοδομής παραδοσιακής (που μετεξελίχθηκε σε σχολή Πετρομαστόρων στον Πύργο Δηρού το 1987 από τον Αντ. Ξεπαπαδάκο, τότε πρόεδρο). Έθεσε τα θεμέλια της ίδρυσης Μουσείων στη Μάνη με σειρά αναπτυξιακών ιδεών που πραγματοποίησαν άλλοι, καλύτερα δικτυωμένοι σ’ αυτά (Γ. Σαϊτας κ.λπ.), που ανέπτυξαν τις ιδέες του […] Η δραστηριότητά του […] κίνησε τον φθόνο πολλών, που εντελώς αναίτια του “επιτέθηκαν” (Καλλιδώνης, Κουτσιλιέρης κ.λπ.). Η ποίηση ενορατική και προφητική, απευθύνεται σε εξαιρετικά μυημένους ανθρώπους σαν περιεχόμενο και μορφή, απαλλαγμένη από κάθε ξενόφερτο εντυπωσιασμό. Σαν άνθρωπος και σαν πνεύμα εκφράζει τη Μάνη αυθεντικά στην εσώτερη και βαθειά αντιακαδημαϊκή έκφρασή της, πέρα από κερδοσκοπικές ή καριερίστικες βλέψεις».

            Σύμφωνα με τον ίδιο «Σήμερα η οικογένεια αυτή περιλαμβάνει περίπου 35 άτομα με το ονοματεπώνυμο Κυριάκος Κάσσης και άλλους τόσους συνεπώνυμους “καλλιτεχνίζοντες”, από ποιητές και διανοούμενους μέχρι… ό,τι μπορείς να φανταστείς!»

          Να γίνεται διάκριση μεταξύ των: Κυριάκου Κάση του Μ. και του Κυριάκου Κάσση του Δ. Προφανώς για λόγους διάκρισης, ο δεύτερος φαίνεται να έχει αλλάξει (;) το επώνυμό του από “Κάσης” (με ένα “σ”) σε “Κάσσης” (με δύο “σ”)

          «Ο Κυριάκος Δ. Κάσσης γεννήθηκε το 1946 στη Μάνη. Από τους πρωτεργάτες του φοιτητικού κινήματος (1964-1974). Έγραψε την ποιητική σύνθεση “Λιόκαρης” (1966) και την δημοσίευσε σε δύο σχέδια (1968, 1974). Έχει εκδώσει ποιήματα (το 1975) και δύο σχέδια θεατρικών έργων. Ερεύνησε τον χώρο του Λαϊκού Εντύπου (Λαϊκό Μυθιστόρημα, Φυλλάδια, Παραλογοτεχνία) και εξέδωσε δύο τόμους. Έκανε πολλές εκθέσεις ζωγραφικής και ασχολήθηκε με θέματα λαϊκού πολιτισμού. Ιδιαίτερα ασχολήθηκε με τη Λαογραφία – Γλώσσα – Λαϊκή τέχνη της Μάνης και δημοσίευσε 14 τόμους πάνω σ’ αυτό το θέμα» [Σύντομο βιογραφικό του από βιβλίο του “Σάτιρες της Μάνης”]

          «Γεννήθηκε στη Μάνη το 1946. Έμαθε από νήπιο να γράφει και να ζωγραφίζει ελλείψει χαρτιού στις πέτρες. Από παιδί έγραψε έμμετρα στιχουργήματα. Έφηβος ήρθε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά – Ζωγραφική – Σκηνοθεσία απ’ το 1964 και εξής και ασχολήθηκε με την μετάφραση Ελλήνων και Λατίνων Κλασσικών. Έγραψε τη σύνθεση “Λιόκαρης” το 1966 και τη δημοσίευσε σε δύο σχέδια (1968, 1974). Ασχολήθηκε με την καταγραφή και μελέτη του Λαϊκού Πολιτισμού της Μάνης και έγραψε ογκωδέστατη εργασία που θα εκδώσει σταδιακά. Ζωγράφισε πλήθος σουρρεαλιστικών μονογραμμικών σχεδίων από το 1966-70 και έκαμε ως τώρα έξι ατομικές εκθέσεις, κυρίως ελαιογραφίες, με ιστορικά και λαογραφικά θέματα με ιδιαίτερο πάθος και ειλικρίνεια. Απ’ τους πρωτοπόρους και πρωτεργάτες του ελληνικού φοιτητικού κινήματος, καθώς και του πολιτιστικού απ’ το 1962-1974, διώχτηκε και συνελήφθη πολλές φορές. Υπέστη βαρύτατα τραύματα στα γεγονότα της Νομικής (Φ.’73) και είναι ο αφηγητής στον παράνομο δίσκο (κυκλοφόρησε το Δεκέμ.’73) με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ε.Κ.» [Από το εσώφυλλο του βιβλίου του “Ποιήματα Α”]

          Επίσης βλέπε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του “Σύντομη ιστορία της Μάνης”

          Πολύ αναλυτικό βιογραφικό του βλέπε στο βιβλίο του “Διακόσιοι Μανιάτες Λογογράφοι”

          Βλέπε και: Λακωνικόν Ημερολόγιον 200 9 σελ. 89.