Καψάλης Γεράσιμος [γενν. Καστάνια Μελιτίνης Γυθείου, 1873, + 1962]

 

    

   

 

 

            Γεννήθηκε στην Καστάνια Μελιτίνης Γυθείου το 1872 (κατά τον κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης) ή το 1873 (κατά τον Κυριάκο Κάσση) . Σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα. Διορίστηκε επιθεωρητής ανασκαφών στη Σπάρτη, ενώ υπηρετούσε ως εκπαιδευτικός. Ως σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας καθιέρωσε τη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών στα Γυμνάσια και τις υποτροφίες στο εξωτερικό. Πεθαίνοντας, το 1962 (κατά τον κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης) ή στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (κατά τον Κυριάκο Κάσση), άφησε την βιβλιοθήκη, αποτελούμενη από 2500 τόμους, στον Δήμο Γυθείου.

          Το βιβλίο του “Μαθήματα ιστορίας” γράφει ότι “εξεδόθη δαπάναις του Ιδρύματος ‘Καψάλειος Επιτροπή’”

          «Ο Γεράσιμος Καψάλης ήταν Ανώτατος Κρατικός υπάλληλος, διανοούμενος, ιστορικός, λαογράφος. Μανιάτης γέννημα και θρέμμα […] Ήταν καθηγητής Γυμνασίου στη Σπάρτη […] Ενδιαφέρθηκε τότε και για τις ανασκαφές που έκανε τότε η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή (1905-1910 στην Σπάρτη), ως Επιμελητής αρχαιοτήτων, που ήταν διωρισμένος από το Υπουργείο Παιδείας και Επόπτης των ανασκαφικών εργασιών. Τιμήθηκε μάλιστα για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του αυτές με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος, ηθική διάκριση που δύσκολα απονεμόταν σε ένα εκπρόσωπο του Εκπαιδευτικού κλάδου. Έπειτα έγινε επιθεωρητής Γυμνασίων και το 1914 μέλος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Παιδείας. Έπειτα από λίγα χρόνια έγινε κατ’ επανάληψι Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου, οπότε το 1934 απεχώρησε της υπηρεσίας […] Η καθιέρωσις των υποτροφιών του εξωτερικού για μετεκπαίδευσι ήταν έργο δικό του. Το Κράτος για την προσφορά των εξαιρέτων αυτών υπηρεσιών του στη Παιδεία τον ετίμησε και πάλι με το χρυσό Σταυρό του Γεωργίου του Α’ […] Ο Γεράσιμος Καψάλης ήταν και μεγάλος πατριώτης. Εδώρησε την βιβλιοθήκη του από 2500 τόμους στον Δήμο Γυθείου, καθώς επίσης διέθεσε ένα σημαντικό ποσό υπέρ αυτού για κοινωφελείς σκοπούς. Ο Δήμος Γυθείου σε ανταπόδοσι τον τίμησε δίνοντας το όνομά του σε ένα κεντρικό δρόμο του Γυθείου, κοντά στη Δημαρχία» [Από το βιβλίο του Νικολ.Φραγκινέα “Λακωνική Γη”, σελ. 327 & 328]